جمهوری کوبا  ( کوبا ) کشوری است تشکیل شده از مجمع الجزایری در دریای کارائیب و پایتخت آن شهر هاوانا می باشد

تاریخ

در سال ۱۴۹۲ میلادی کریستف کلمب جزیره‌ای را کشف کرد که هم اکنون کوبا نام دارد. در آن زمان مالکیت این جزیره به امپراتوری اسپانیا تعلق گرفت. در ۱۵۱۱ میلادی اولین اقامتگاه‌های اسپانیایی‌ها در کوبا تاسیس شد. اسپانیا حدود ۱۰۰ هزار نفر از مردم بومی را به بردگی گرفت، آنها را مسیحی کرد و به جستجوی طلا واداشت. با این حال پس از گذشت یک قرن عملاً این افراد بومی از بین رفتند. از جمله دلایل این اتفاق، شیوع بیماری عفونی اوراسیایی بود که به دلیل عدم مقاوت بومی گسترش یافت و به همین شکل کوبا به مدت ۴۰۰ سال تحت استعمار اسپانیا قرار داشت سال های 1511 میلادی ~ 1898 میلادی . در این مدت اقتصادش بر پایه کشاورزی، معدن و صادرات شکر، قهوه و تنباکو به اروپا و بعدها آمریکای شمالی بود. این کارها در ابتدا توسط برده‌های آفریقایی که به کوبا آورده شده بودند انجام می‌شد. جمعیت کوبا در ۱۸۱۷ عبارت بود از ۶۳۰,۰۰۰ هزار نفر که ۲۹۱,۰۰۰ نفر از آنها سفیدپوست، ۱۱۵,۰۰۰ نفر سیاه پوست غیربرده و ۲۲۴,۰۰۰ نفر سیاه پوسیت برده بودند.

جنگ سال ۱۸۹۵ میلادی

در سال ۱۸۹۲ یک مخالف تبعید شده به نام خوزه مارتی، حزب انقلابی کوبا را در نیویورک پایه ریزی کرد. هدف این حزب استقلال کوبا از اسپانیا بود. در سال ۱۸۹۵  خوزه مارتی برای پیوستن به تلاش‌های ماکسیمو گومز به مونته کریستی و سانتو دومینگو رفت. مارتی دیدگاه‌های سیاسی خود را در بیانیهٔ مونته کریستی به تحریر در آورد. جنگ علیه نیروهای نظامی اسپانیا در 24 فوریه ۱۸۹۵ در کوبا آغاز شد. اما مارتی تا آوریل ۱۸۹۵ نتوانست خود را به کوبا برساند. مارتی در دوس ریوس در ۱۹ می ۱۸۹۵ کشته شد. مرگ مارتی او را به قهرمان ملی کوبا بدل کرد.

حدود ۲۰۰ هزار اسپانیایی کوبا را به توپ بستند. فرماندهٔ نظامی کوبا مردم را کمپ‌هایی فرستاد.در این میان بین ۲۰۰,۰۰۰ تا ۴۰۰,۰۰۰ شهروند کوبایی بر اثر گرسنگی یا بیماری در این کمپ‌ها جان باختند.

استقلال از اسپانیا

کوبا تا پایان جنگ اسپانیا-آمریکا در ۱۸۹۸ همچنان مستعمره اسپانیا باقی‌ماند. پس از جنگ آمریکا-اسپانیا، این دو کشور معاهده‌ای به نام معاهدهٔ پاریس را در ۱۸۹۸ امضا کردند که طی آن اسپانیا کشورهای پورتوریکو، فیلیپین و گوام را به ازای جمعاً ۲۰ میلیون دلار به آمریکا واگذر کرد. در یک پیمان مشابه، اسپانیا متعهد شد که از پادشاهی بر کوبا چشم پوشی کند. تئودور روزولت که در جنگ آمریکا-اسپانیا شرکت کرده بود و تا اندازه‌ای نیز به جنبش‌های استقلال خواهانه روی خوش نشان می‌دهد، در ۱۹۰۱ پس از مک کینلی به عنوان رئیس جمهور آمریکا انتخاب شد و معاهده را واگذار کرد. به این شکل کوبا در سال ۱۹۰۲ به صورت رسمی از آمریکا مستقل شد و نام جمهوری کوبا را به خود گرفت. تحت شرایط جدید کوبا، آمریکا حق مداخله در امور داخلی کوبا و همچنین روابط اقتصادی و سیاسی آن با دیگر کشورها را برای خود محفوظ نگه داشت.

ما بین سال های ۱۹۵۳ و ۱۹۵۹ انقلاب کوبا اتفاق افتاد که منجر به براندازی دیکتاتوری فولخنثیو باتیستا ثالدیوار و روی کار آمدن دولت جدید به رهبری فیدل کاسترو گردید. در سال ۱۹۵۲ استقلال خود را از اسپانیا اعلام کرد.

رویدادهای اخیر
طبق سرشماری سال ۲۰۰۲، حدود ۱٫۲ میلیون از افراد کوبایی تبار (حدود ۱۰ درصد جمعیت کنونی کوبا) در امریکا اقامت دارند. بسیاری از این کوباییان برای رفتن به آمریکا راه دریا را پیش گرفتند و با استفاده از قایق‌های کوچک و زورق‌های کوچک مسیر بین این دو کشور را طی کردند. در ۶ آوریل ۱۹۸۰، حدود ۱۰ هزار کوبایی به سفارت پرو در هاوانا رفته و درخواست پناهندگی سیاسی کردند. طی چند روز بعد، دولت کوبا برای کوبایی‌هایی که از سفارت پرو درخواست پناهندگی کرده بودند مجوز مهاجرت صادر کرد. در ۱۶ آوریل ، ۵۰۰ کوبایی سفارت پرو را به قصد کاستاریکا ترک کردند. در ۲۱ آوریل، بسیاری از این افراد شروع به سفر به میامی از طریق قایق‌های شخصی کردند که آمریکا از ورود آن‌ها جلوگیری کرد. اما مهاجرت‌ها ادامه یافت چرا که کاسترو اعلام کرد که هر کسی که تمایل به ترک کشور دارد آزاد است این کار را از طریق منطقهٔ پورت ماریل انجام دهد. بیش از ۱۲۵,۰۰۰ کوبایی پیش از پایان این جریان در ۱۵ ژوئن، کوبا را به مقصد امریکا ترک کردند.
در سال های اخیر کوبا به یک منبع جدید حمایت کننده به نام جمهوری خلق چین دست یافته است و همچنین اتحادهای جدیدی را با هوگو چاوز، رئیس جمهور ونزوئلا و همینطور اوو مورالس، رئیس جمهور بولیوی که هر دو از صادرکننده های نفت و گاز هستند ایجاد کرده است. در سال ۲۰۰۳، دولت شمار زیادی از فعالان مدنی را دستگیر و بازداشت کرد. این دوره به بهار سیاه معروف است.
در ۳۱ ژوئیه ۲۰۰۶، فیدل کاسترو وظایف اصلی‌اش را به برادرش، اولین نخست وزیر کوبا یعنی رائول کاسترو واگذار کرد. دلیل این واگذاری عمل جراحی فیدل کاسترو بود. در ۲۴ فوریه ۲۰۰۸ رائول کاسترو به عنوان رئیس جمهور جدید کوبا انتخاب شد.  او در سخنرانی ابتدایی خود، قول داد که برخی محدودیت هایی اعمال شده بر زندگی کوبایی ها را از میان بر دارد.  در مارس 2009، رائول کاسترو برخی از مقامات دوران کاسترو را از میان برداشت.

جغرافیا

کوبا جزیره‌ای است که در میان دریای کارائیب و اقیانوس آتلانتیک شمالی قرار گرفته‌است و دارای مساحتی برابر ۱۱۰٬۸۶۱ کیلومتر مربع می‌باشد.

اقلیم کوبا معتدل و بادهای بسامان در این کشور در جریانند. موقعیت جغرافیایی آن ۰۰ ۸۰ غربی و ۳۰ ۲۱ شمالی است.

مرز زمینی آن تنها با پایگاه دریائی ایالات متحده‌است که خلیج گوانتانامو نام دارد.

بهداشت

بر مبنای آمارهای سازمان بهداشت جهانی
امید زندگی در کوبا برای مردان ۷۶٫۰ و برای زنان ۸۰٫۰ است. (میانگین جهانی ۶۸ سال)
میزان مرگ و میر کودکان در کوبا ۸٫۷ در هر ۱۰۰۰ نفر است.
میزان مرگ و میر بزرگسالان در کوبا ۱۳۱٫۸۵ در هر ۱۰۰۰ نفر
میزان شیوع ایدز : ۱ نفر در هر هزار نفر (میانگین جهانی ۸ نفر در هر هزار نفر)
درصدی از جمعیت که در مناطق شهری زندگی می کنند : ۷۶٪
میزان شیوع سل : ۲ نفر در هر هزار نفر (میانگین جهانی ۱۷۰ نفر در هر هزار نفر)
۹۵٫۲٪ جمعیت کوبا به آب آشامیدنی سالم دسترسی دارند.
۹۴٪ جمعیت کوبا دارای دستگاه‌های بازیافت آب و استفاده‌ی مجدد از آن هستند.

اقتصاد

منابع طبیعی آن شامل معادن کبالت، نیکل، آهن، مس، کروم و سیلیکون است. با وجود دولت متمرکز، دولت کوبا درصدد است تا قوانین اقتصادی این کشور را سهل کند. با هدف بهبود کارکرد موسسات تجاری، کاستن کمبود جدی خوراک، بهبود کالاهای مصرفی وخدمات، اصلاحاتی در دهه ۱۹۹۰ میلادی انجام شد. با این حال متوسط استاندارد زندگی هنوز هم، از پیش از دهه ۱۹۹۰ میلادی بخاطر قطع کمک‌های شوروی سابق پائین‌تر است. از اواخر سال ۲۰۰۰ کشور ونزوئلا قراردادی برای همکاری نفتی با این کشور به امضاء رساند . کوبا بخشی از پرداخت خود را بابت نفت به صورت خدمات انجام می‌دهد. ۲۰٬۰۰۰ کوبائی متخصص پزشکی که در ونزوئلا کار می‌کنند جزو این برنامه هستند. افزایش قیمت فلزات در سال ۲۰۰۷ موجب بالا رفتن درآمدهای کوبا از تولید کبالت و نیکل شده است. هاوانا با هدف کاهش قطع برق که از سال ۲۰۰۴ موجب نارضایتی مردم را فراهم آورده، سرمایه گذاری در بخش انرژی را ادامه می‌دهد. تولید ناخالص داخلی این کشور ۵۱٫۱۱ میلیارد دلار است که ۴٫۶ درصد آن در بخش کشاورزی، ۲۶٫۱ درصد آن در بخش صنعت و ۶۹٫۳ درصد آن در بخش خدمات تولید می‌شود.

صادرات و واردات

محصولات صادراتی این کشور شامل شکر، نیکل، تنباکو، ماهی، محصولات پزشکی، مرکبات و قهوه است که به کشورهای هلند (۲۱.۸ درصد)، کانادا (۲۱.۶ درصد)، چین (۱۸.۷ درصد) و اسپانیا (۵.۹ درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل نفت، مواد غذایی، ماشین‌آلات و تجهیزات و مواد شیمیایی است که از کشورهای ونزوئلا (۲۶.۶ درصد)، چین (۱۵.۶ درصد)، اسپانیا (۹.۶ درصد)، آلمان (۶.۴ درصد)، کانادا (۵.۶ درصد)، ایتالیا (۴.۴ درصد)، آمریکا (۴.۳ درصد) و برزیل (۴.۲ درصد) وارد می‌شود.

مردم
۹۹٫۸ % مردم کوبا باسواد هستند.
جمعیت کوبا ۱۱٬۳۹۴٬۰۴۳ نفر است و نرخ رشد جمعیت آن % ۰٫۲۷۳ می‌باشد.
در کوبا، میزان مرگ و میر نوزادان در واحد جمعیت، از برخی جوامع جهان اول و توسعه یافته نیز کمتر است.

فرهنگ

فرهنگ این کشور بر پایه ی مذهب کاتولیک است و جامعه ای مذهبی دارد