لیسبون (به پرتغالی: Lisboa) پایتخت و بزرگ‌ترین شهر کشور پرتغال و نیز مرکز ناحیهٔ لیسبون است. این شهر که شهری مدرن و مبتنی بر اصول شهرسازی محسوب می‌شود، وسعت بسیاری داشته و حدود ۳٬۳۴۰٬۰۰۰ نفر ساکن آن هستند که از این تعداد ۵۶۴٬۴۷۷ نفر در مرکز شهر و حدود ۲٬۸۰۰٬۰۰۰ نفر در پیرامون آن ساکن شده‌اند. امروزه لیسبون از لحاظ مختلف اهمیت فراوانی یافته و به‌عنوان دومین قطب اقتصادی در شبه‌جزیرهٔ ایبری پس از مادرید مطرح می‌شود. این شهر بیش‌ترین ثروت کشور پرتغال را در خود ذخیره کرده و از شهرهای مهم اتحادیهٔ اروپا محسوب می‌شود؛ به‌طوری که ۴۵ درصد از کل تولیدات کشور به این ناحیه اختصاص دارد. شهر لیسبون قطب سیاسی پرتغال بوده و دولت این کشور در این شهر مستقر شده‌است.
لیسبون از ۲۰۵ سال پیش از میلاد تحت حاکمیت امپراتوری روم بود. ژولیوس سزار این شهر را «شهر فراخوانده» نام نهاد و در تقویم جولیا نام آن را «اولیس سیپو» نوشتند. از سدهٔ پنجم تا هشتم پس از میلاد، قبیله‌ای آلمانی‌تبار لیسبون و نواحی پیرامونی آن را تحت سلطهٔ خود درآورد تا این‌که در سال ۱۱۴۷ کشورهای شرکت‌کننده در جنگ‌های صلیبی تحت فرماندهی آفونسو هنری قویس، این شهر را به‌عنوان شهری مسیحی فتح نمودند. پس از فتح لیسبون به‌دست مسیحیان، این شهر ثروت بسیاری را صاحب شد و به‌عنوان قطب اقتصادی و فرهنگی پرتغال شناخته شد. البته اکثر کشورها مدت‌ها لیسبون را به‌طور رسمی به پایتختی پرتغال نپذیرفتند و در هیچ کتابی نام این شهر را تحت عنوان پایتخت ذکر نکردند. لیسبون پس از این‌که پایتختی کشور را برعهده گرفت، مطابق قوانینی که به تصویب مجلس رسید، با شیوه‌ای نوین و اصولی ساخته شد.
از نمایندگی‌های اتحادیهٔ اروپا در لیسبون می‌توان به مرکز دیده‌بانی اروپا برای دارو و داروی اعتیاد (EMCDDA) و نمایندگی امنیت ساحلی اروپا (EMSA) اشاره کرد. همچنین انجمن زبان پرتغالی روستایی (CPLP) نیز در این شهر قرار گرفته‌است. روز تعطیل شهرداری لیسبون ۱۳ ژوئن می‌باشد.